دانستن اینکه قهوه ای که میل می کنیم از کدام منطقه آمده است و اینکه چگونه تولید می شود، فروشندگان قهوه و کافه دارها را ترغیب می کند تا با تولیدکنندگان وکشاورزان همکاری نزدیکتری داشته باشند. هرکدام از ما به هر نحوی باید تلاش کنیم زنجیره ی تامین را کوتاه تر کنیم و خریداران را تشویق کنیم که با تولیدکنندگان با شیوه های منصفانه تر و پایدارتری رفتار کنند تا آنها فرصت رشد بیشتری داشته باشند و بتوانند دانه های مرغوب تری پرورش دهند.

ما به عنوان مصرف کننده توانایی داریم تا قدرت را به دست کشاورزان برسانیم. کشاورزانی که قلب و روح خود را به محصولات خود منتقل می کنند. اما همچنان به راحتی نمی توانند امرار معاش کنند.

سفر به مزارع قهوه با وجود سختی ها و حوادثش شاید آرزوی هر کسی که قهوه را نه فقط به عنوان یک نوشیدنی بلکه به عنوان دانه ای جادویی نگاه می کند باشد؛ البته برای محققین و آنهایی که در حال جمع آوری اطلاعات هستند این سفرها جنبه ی دیگری دارد و از مرحله ی “بریم ببینیم چه خبره؟” گذشته است. این افراد قبل از آغاز سفر در مورد منطقه ی هدفشان تحقیق می کنند و نسبت به شرایط هر منطقه ،اقلیم و فرهنگ هرناحیه تجهیزات و ادوات لازم را فراهم می کنند؛ تا بتوانند از بروز مشکلات و حوادث غیرمترقبه جلوگیری کنند، تا هم فرصت بیشتری برای کمک و انتقال مفاهیم به کشاورزان داشته باشند و هم کمتر درگیر شدن به حواشی در بدست آوردن اطلاعات تازه تر خللی وارد نکند.

یکی ازکشورهایی که با همین رویکرد به آن سفر کردیم کشوری در شرق آفریقاست. اوگاندا، کشوری که قهوه محصولی پر درآمد در آنجا محسوب می شود. اوگاندا زادگاه گونه ی کانفورا یا همان روبوستاست. ولی در طی ده سال گذشته اوضاع  قهوه در حال تغییر است و پرورش دانه ی عربیکا نیز رونق گرفته است. فصل کشت دانه ی عربیکا در این منطقه معمولا بین ماه مارس و آوریل و برداشت آن بین آگوست و نوامبر است. اوگاندا دارای زمین حاصلخیز و غنی، خاکی آتشفشانی در شرق و غرب و باران فراوانی است؛ همین عوامل پتانسیل کشت قهوه با کیفیت را در بین کشاورزان بالا برده است.